به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily:  این کشف میزان موفقیت ایمپلنت را که اغلب در جراحی نخاع استفاده می شود بهبود می بخشد.

پلیمر استفاده شده در این ایمپلنت ها پلی اتراترکتون (PEEK) است که به خوبی به استخوان و یا بافت های دیگر بدن متصل نمی شود واین می تواند سبب اصطکاک ایمپلنت با بافت های اطراف شود که منجر به عوارض بالینی و نیاز به جراحی مجدد می شود.

دکتر افسانه ربیعی مهندسی مکانیک و هوا فضا در دانشگاه کارولینای شمالی و نویسنده این مقاله می گوید: ما به دنبال یک پوشش زیست فعال که به ایمپلنت های پلیمری اجازه پیوند به بافتهای اطراف را دهد ، بودیم. مشکل اینکار این بود که این پوشش می بایست تا 500 درجه سانتیگراد حرارت داده می شد، اما این پلیمر در 300 درجه ذوب می شد، در نهایت این مشکل را برطرف کردیم.

اولین گام دراین روش جدید،  پوشش ایمپلنت با یک غشاء نازک (YSZ) بود. مرحله دوم شامل ایجاد یک پوشش هیدروکسی آپاتیت بود که فسفات کلسیمی است که به خوبی با استخوان متصل می شود. محققان سپس لایه هیدروکسی آپاتیت را با استفاده از مایکروویو گرم کردند. لایه YSZ به عنوان یک سپر حرارتی عمل کرده و از ذوب شدن PEEK جلوگیری می کند. درعین حال حرارت به هیدروکسی آپاتیت یک ساختار کریستالی می دهد که باعث ثبات آن در بدن می شود، به این معنی که فسفات کلسیم آهسته تر حل شده و به استخوان اطراف متصل می شود.

ربیعی می گوید "در حال حاضر با دریافت کمک مالی از موسسه ملی بهداشت برای ادامه تست حیوانی در حال بهینه کردن این روش هستیم، هدف بعدی ما حرکت به سوی تست بالینی است."

پایان مطلب/